ဘဝဆိုတာ ျပဇာတ္တစ္ပုဒ္နဲ႔တူတယ္။ ႏွစ္လရာသီေတြက အညႇာတာကင္းမဲ့တယ္။
အတိတ္ကိုျပန္ မွန္းေမွ်ာ္ၾကည့္ေတာ့ လူေတြအသက္ရွင္တာက
စိတ္ခံစားမႈတစ္မ်ဳိးလို႔ ဆိုႏိုင္တယ္။ ဆင္းရဲတာပဲျဖစ္ျဖစ္၊
ခ်မ္းသာတာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ရယူတာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ဆံုး႐ႈံးတာပဲျဖစ္ျဖစ္ အရာအားလံုးက
လွ်ပ္တစ္ျပက္အတြင္းမွာျဖစ္ၿပီး လွ်ပ္တစ္ျပက္အတြင္းမွာ
ေပ်ာက္သြားႏိုင္တယ္။
မေန႔က၊ ဒီေန႔၊ မနက္ျဖန္ ဘာေန႔ပဲျဖစ္ျဖစ္ စိတ္ရႊင္လန္းတဲ့ေန႔က
အလွဆံုးေန႔ျဖစ္တယ္။ မိသားစုအခ်စ္၊ သူငယ္ခ်င္းအခ်စ္၊ ခ်စ္သူအခ်စ္
ဘာအခ်စ္ပဲျဖစ္ျဖစ္ တန္ဖိုးထားျမတ္ႏိုးႏိုင္ရင္ ခံစားခ်က္ေကာင္းေတြေပးတယ္။
စကားတစ္ခြန္းက ဒီလိုဆိုပါတယ္။
"ပိုင္ဆိုင္ခဲ့ဖူးတာကို မေမ့နဲ႔၊ လက္ရွိပိုင္ဆိုင္တာကို ပိုတန္ဖိုးထားပါ။
ကိုယ့္အတြက္ သတ္မွတ္ထားတဲ့အရာကို လက္မလြတ္နဲ႔၊ ဆံုး႐ႈံးခဲ့ဖူးတာကို
အမွတ္တရထားပါ။ လိုခ်င္တာကို ရေအာင္ႀကိဳးစားပါ။ ေမာပန္းလာရင္ စိတ္ကို
ကမ္းကပ္ဖို႔ မေမ့ပါနဲ႔။ ေရြးခ်ယ္ၿပီးေနာက္ ေနာင္တမရနဲ႔၊ အပင္ပန္းခံမွ
ျပည့္ဝတာကို နားလည္မယ္၊ အနာခံမွ ဘဝကိုနားလည္မယ္။ စိတ္ထိခိုက္အားငယ္မိမွ
ႀကံ့ခိုင္တာကိုနားလည္မယ္။
ေလတိုက္တဲ့မနက္ဆိုတာသလို လွပတဲ့ညေနဆည္းဆာလည္း ရွိမယ္။ ၾကယ္ေၾကြညေတြလည္း
ရွိႏိုင္မယ္။ ဘဝဆိုတာ အျပန္မရွိတဲ့ လက္မွတ္တစ္ေစာင္နဲ႔တူတယ္။ ဘဝဆိုတာ
အစမ္းေလ့က်င့္မႈေတြမရွိတဲ့ တိုက္ရိုက္သရုပ္ေဆာင္မႈေတြျဖစ္တယ္။
သရုပ္ေဆာင္မႈတိုင္းကို ပုိင္ပိုင္ႏိုင္ႏိုင္လုပ္ႏိုင္တာက လူ႔ဘဝကို
အေကာင္းဆံုး တန္ဖိုးထားနည္းပဲျဖစ္တယ္"
Post a Comment
သင္၏မွတ္ခ်က္ ေရးပါ။.....