ေထရ၀ါဒ ဗုဒၶဘာသာ

ေထရ၀ါဒ ဆိုသည့္ စကားလံုးျဖစ္ေပၚလာသည့္ သမိုင္းေၾကာင္းကို ျပန္ၾကည့္ မည္ဆိုလွ်င္ ဗုဒၶျမတ္စြာ ပရိနိဗၺာန္ျပဳၿပီး ႏွစ္ေပါင္းတစ္ရာေက်ာ္တြင္ ျပဳလုပ္ေသာ ဒုတိယ သဂၤါယနာတင္ပြဲမွ စတင္ သံုးစြဲခဲ့သည္ဟု သမိုင္းမွတ္တမ္းမ်ားအရ သိရသည္။ ဗုဒၶျမတ္စြာ ပရိနိဗၺာန္ျပဳၿပီး ႏွစ္ေပါင္း တစ္ရာေက်ာ္တြင္ ဗုဒၶေဟာၾကားခဲ့သည့္ ဓမၼ ႏွင့္ ၀ိနယ ေပၚတြင္ မိမိတို႔ စိတ္ႀကိဳက္ ျဖည့္စြက္ က်င့္သံုးလိုေသာ ရဟန္းမ်ား ေပၚေပါက္လာခဲ့သည္။ ထိုကဲ့သို႔ ေပၚေပါက္လာမႈကို အေၾကာင္းျပဳ၍ ဗုဒၶ၏ အဆံုးအမကို တေသြမတိမ္း လိုက္နာက်င့္ႀကံလိုသည့္ မေထရ္ႀကီးမ်ား၏ အလိုႏွင့္ အညီ အတည္ ျပဳလိုက္သည့္ အယူအဆကို “ေထရ၀ါဒ” ဟု စတင္ေခၚေ၀ၚခဲ့ၾကသည္။ “ ေထရ” ဆိုသည္မွာ ရဟန္းသက္ (၁၀) ၀ါ ရရွိၿပီးေသာ မေထရ္ကို ဆိုလိုၿပီး၊ “ ၀ါဒ” ဆိုသည္မွာ ခံယူခ်က္ကို ဆိုလိုသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ “ေထရ၀ါဒ” ကို စီေလ်ာ္ေအာင္ ဘာသာျပန္ရလွ်င္ ရဟန္းသက္ (၁၀) ၀ါ ႏွင့္ အထက္ ရွိေသာ မေထရ္ႀကီးမ်ား၏ ခံယူခ်က္ဟု အဓိပၸါယ္ ရပါသည္။  မဟာသကၠရာဇ္(၁၀၃)ခု ကဆုန္လျပည့္ ဗုဒၶဟူးေန႔ ဘီစီ(၅၈၈)က ဒီကမၻာၾကီးမွာ ဗုဒၶရတနာ ပြင့္ထြန္း ေပၚေပါက္ခဲ့ပါသည္။ မဟာသကၠရာဇ္ (၁၀၃)ခု ၀ါဆုိလျပည့္ စေနေန႔ ဘီစီ(၅၈၈)မွာ ဓမၼရတနာ စတင္ခဲ့သလို မဟာသကၠရာဇ္ (၁၀၃)ခု ၀ါဆုိလျပည့္ေက်ာ္ ၂ ရက္ တနလၤာေန႔ ဘိီစီ(၅၈၈)ခုမွာ သံဃာရတနာ စတင္ေပၚေပါက္ခဲ့ပါတယ္။ ျမတ္ဗုဒၶသည္ ဘုရားအျဖစ္ႏွင့္ (၄၅)နွစ္ေနျပီး မဟာသကၠရာဇ္ ၁၄၈ ခု ကဆုန္လျပည့္ အဂၤါေန႔ ဘီစီ ၅၄၃ မွာ ပရိနိဗၺာန္ စံလြန္ေတာ္မူသည္။ ဗုဒၶအျဖစ္ ၄၅ နွစ္အတြင္း တာ၀န္ၾကီး ၂ ရပ္ကုိ တစ္ေန႔လွ်င္ ၂၂ နာရီ မိနစ္ ၂၀ ခန္႔မွ် ေနမအား ညမနား လူသား, သတၱ၀ါတို႔၏ ေကာင္းက်ဳိးကုိ ေမွ်ာ္ကုိး၍ ထမ္းေဆာင္ေတာ္္မူခဲ့သည္။ (၁) ဓမၼကို ေဟာေျပာျခင္း, ေျဖဆုိျခင္း (၂) သံဃာ့အဖြဲ႔အစည္းကို ထူေထာင္ျခင္းတို႔ ျဖစ္ပါသည္။ ေဟာျပသည့္ဓမၼအတုိင္း လက္ေတြ႔လုိက္နာ က်င့္သံုးသူမ်ားကို ဗုဒၶဘာသာ၀င္လုိ႔ေခၚဆုိပါသည္၊ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ တစ္ဦး ျဖစ္ရန္အတြက္ က်ယ္ျပန္႔ေသာ ဥပေဒမ်ား မရွိပါ။ ဘုရားကုိ ကုိးကြယ္ရာဟူ၍ ဆည္းကပ္ျခင္း, တရားကုိ ကုိးကြယ္ရာဟူ၍ ဆည္းကပ္ျခင္း, သံဃာကို ကုိးကြယ္ရာဟူ၍ ဆည္းကပ္ျခင္း ဟူေသာ သရဏဂုံ သံုးပါးကုိ လက္ခံလုိက္လွ်င္္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ အျဖစ္ေရာက္ရွိပါသည္။ ေထရဝါဒ ဗုဒၶဘာသာဆိုတာ ဘာလဲ ေထရ၀ါဒ ႏွင့္ မဟာယန ဟူ၍ ယေန႔ ကမၻာတြင္ ဗုဒၶဘာသာဆိုင္ရာ အဓိက ဂုိဏ္း ႏွစ္ ဂိုဏ္း ရွိပါသည္။ ေရွးလြန္ေလၿပီးေသာ အခ်ိန္ကမူ အျခားေသာ ဂိုဏ္းမ်ားလဲ အမ်ားအျပား ရွိခဲ့ၾကပါသည္။ သို႔ေသာ္ ထိုဂိုဏ္းႏွစ္ဂိုဏ္းသည္သာလွ်င္ အိႏၵိယႏိုင္ငံ ျပင္ပရွိ အဆက္အႏြယ္မ်ားထိေအာင္ လက္ဆင့္ကမ္း ပ်ံ႕ႏွံ႔ျခင္းျဖင့္ ယေန႔ေခတ္ ကာလထိေအာင္ ရွင္သန္လာ၏။ မဟာယနသည္ အဓိကအားျဖင့္ အိႏၵိယေျမာက္ပိုင္း၊ တရုတ္၊ တိဘက္၊ ဂ်ပန္၊ မြန္ဂိုလိယ၊ ကိုရီးယား ႏွင့္ ဗီယက္နမ္ ႏိုင္ငံမ်ားတြင္ ပ်ံ႕ႏွံ႔ျခင္းျဖင့္ ရွင္သန္ခဲ့သည္။ ေထရ၀ါဒသည္ ပင္မအားျဖင့္ အိႏိၵယ ေတာင္ပိုင္းႏွင့္ အေရွ႕ပိုင္း၊ သီရီလကၤာ၊ ျမန္မာ၊ ထိုင္း၊ ကေမၻာဒီးယားႏွင့္ လာအိုတို႔တြင္ ရွင္သန္ခဲ့၏။ ထိုအေၾကာင္းေၾကာင့္ပင္ မဟာယနကို ရံဖန္ရံခါ ေျမာက္ပိုင္းဂိုဏ္း ဟု ညႊန္းဆိုၾကၿပီး ေထရ၀ါဒကို ေတာင္ပိုင္း ဂိုဏ္း ဟု ညႊန္းဆိုတတ္ၾကပါသည္။ ထုိဂိုဏ္းႏွစ္ခုတြင္ သိသာထင္ရွားေသာ ကြဲလြဲခ်က္မ်ား ရွိေသာ္လည္း.. သစၥာေလးပါး၊ မဂၢင္ရွစ္ပါး၊ ကမၼ၀ါဒ၊ ပဋိစၥသမုပါဒ အစရွိေသာ အေျခခံ တရားမ်ားမွာမူ ဂိုဏ္းႏွစ္ခုစလံုးတြင္ ထပ္တူ တူညီၾကသည့္ အခ်က္ကိုမူ အေလးထားမွတ္ယူ သင့္သည္မွာ အေရးပါေပသည္။ ဂိုဏ္းႏွစ္ခု၏ အဓိက မတူညီမႈမွာ မတူညီေသာ ဦးစားေပးမႈမ်ားႏွင့္ သမိုင္းဆိုင္ရာ ျဖစ္ထြန္းမႈမ်ား ျဖစ္ေပသည္။ ဗုဒၶျမတ္စြာ၏ အဆံုးအမကို လိုက္နာျခင္းျဖင့္ လြတ္ေျမာက္ ၿငိမ္းေအးျခငး နိဗၺာန တရားျမတ္ကို မ်က္ေမွာက္ျပဳေရး .. ေနာက္ဆံုး အႏၱိမပန္းတိုင္ကား အတူတူပင္ ျဖစ္သည္။ ေထရ၀ါဒ ဟုေသာ အသံုးအႏွဳံးသည္ သက္ႀကီး၀ါႀကီးပုဂိၢဳလ္မ်ား (ေထရ) ေလွ်ာက္ေသာလမ္း ဟု သဒၵါအလိုအရ အဓိပၸာယ္ ရေပသည္။ ေထရ၀ါဒ ဂိုဏ္းသည္ ဗုဒၶ၏ အဆံုးအမမ်ားကို မူလအတိုင္း မွတ္တမ္းတင္ ထိန္းသိမ္းထားေသာ ပါဠိ တိပိဋက (ပိဋကတ္ သံုးပံု)အတိုင္း အစဥ္တစိုက္ လက္ခံပါသည္။ ေထရ၀ါဒဂိုဏ္း၏ အေလးထားမႈမွာ ဗုဒၶ၏ အဆံုးအမမ်ားကို စစ္မွန္ေသာ မူလ အေျခအေနအတိုင္း ထိန္းသိမ္းျခင္း ႏွင့္ အနာဂါတ္ မ်ဳိးဆက္အဆက္က္ လက္ဆင့္ကမ္းျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ဗုဒၶ၏ အဆံုးအမမ်ား ဆိုရာတြင္ လူပုဂၢဳိလ္မ်ားအား လြတ္ေျမာက္ရာကို မည္သို႔ ရွာေဖြရမည္ကို ညႊန္ျပႏိုင္စြမ္း အျပည့္အ၀ ရွိေသာ လြတ္ေျမာက္ေရး အဆံုးအမ လမ္းညႊန္မႈမ်ား ဟု ယူဆရေပမည္။ ထိုအေၾကာင္းေၾကာင့္ ပင္ အဆံုးအမမ်ား၏ စြမ္းရည္ျပည့္၀ ထိေရာက္မႈကို ေခတ္အဆက္ဆက္ အျမင့္ဆံုး ရွိျမဲ ရွိေနေစရန္ အလို႔ငွာ ဗုဒၶ၏ အဆံုးအမမ်ားကို မူလအတိုင္း ႀကဳိးႀကဳိးပမ္းပမ္း ထိန္းသိမ္းထားၾကျခင္း ျဖစ္သည္။ အဆံုးအမမ်ားကို မူလပံုစံမွ ျပင္ဆင္လိုက္လွ်င္ သို႔မဟုတ္ တစ္နည္းနည္း ေျပာင္းလဲလိုက္လွ်င္ ထိေရာက္မႈသည္ အခ်ိန္ႏွင့္အမွ် ေလ်ာ့ပါးသြားဖြယ္ ရွိေပသည္။ ေထရ၀ါဒ ထံုးထမ္းအရ ပါဠိတိပိဋက၌ မပါရွိပဲ သတ္သတ္ ထိန္းသိမ္းထားေသာ သို႔မဟုတ္ ေဟာၾကားခဲ့ေသာ ဗုဒၶ၏ အဆံုးအမမ်ား ရွိသည္ (ဆိုလိုသည္မွာ တိပိဋိကတြင္ မွတ္တမ္း တင္ခဲ့ျခင္း မရွိပဲ တစ္စံုတရာေသာ ပုဂၢဳိလ္ကို ေဟာၾကားခဲ့ေသာ နက္နဲသည့္ တရားေတာ္ ) ဟူေသာ ခံယူခ်က္ကိုလည္း ပစ္ပယ္ပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ပင္လွ်င္ ဗုဒၶပရိနိဗၺာန္ ျပဳေတာ္မူၿပီးေနာက္ ႏွစ္ေပါင္း ၅၀၀ ခန္႔ ၾကာမွ စတင္ ေပၚထြန္းလာေသာ္ မဟာယန သုတၱန္မ်ားကို ေထရ၀ါဒက စစ္မွန္သည္ဟု လက္မခံၾကပါ။ ဗုဒၶအဆံုးအမမ်ားကို အဓိက ထိန္းသိမ္းေနသူမ်ားမွာ သံဃာ ဟု ျခံဳငံုေခၚေ၀ၚေသာ ရဟန္းေတာ္မ်ားပင္ ျဖစ္ပါသည္။ ေထရ၀ါဒ သံဃာတို႔သည္ ဗုဒၶက သတ္မွတ္ေတာ္မူခဲ့ေသာ၊ ၀ိနယပိဋကတြင္ မွတ္တမ္းတင္ထားသည့္ ရဟန္းဆိုင္ရာ က်င့္၀တ္တို႔ကို အစဥ္တစိုက္ လိုက္နာ က်င့္သံုးၾကသည္။ ထို ရဟန္းဆိုင္ရာ က်င့္၀တ္မ်ားသည္ ဗုဒၶ၏အဆံုးအမမ်ားကို ေကာင္းစြာတည္တံ့ေစေရးအတြက္ မရွိမျဖစ္ ျဖစ္သည္ဟု ေထရ၀ါဒ သံဃာမ်ားက လက္ခံၾကသည္။ (ဘာသာျပန္ဆိုသူ= ကို၀င္းျပည့္ျဖိဳး) လုိက္နာက်င္႔သံုးရမည့္ စည္းကမ္း (၅)မ်ဳိး ဗုဒၶဘာသာ၀င္တစ္ဦး အတြက္ လုိက္နာက်င္႔သံုးရမည့္ စည္းကမ္း(၅)မ်ဳိး ရွိသည္။ သက္ရွိလူသား တိရစၦာန္တုိ႔ရဲ႔ အသက္ကုိ သတ္ျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္ရျခင္း။ သူတစ္ပါး ပစၥည္းကုိ ခုိးယူလုယက္ျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္ရျခင္း။ ကာမဂုဏ္ ေဖါက္ျပန္မႈ, အိမ္ေထာင္ေရး ေဖာက္ျပန္မႈမွ ေရွာင္ၾကဥ္ရျခင္း။ မဟုတ္မမွန္ေျပာဆိုျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္ရျခင္း။ မူးယစ္ေဆး၀ါး သံုးစြဲျခင္း, ေရာင္း၀ယ္ျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္ရျခင္း။ စည္းကမ္း(၅)မ်ဳိးကုိ ၾကည့္လွ်င္ ျမတ္ဗုဒၶသည္ လူသားတို႔၏ အသက္, အုိးအိမ္, စည္းစိမ္, ခ်မ္းသာ, လံုျခဳံရန္၊ အိမ္ေထာင္ေရး သာယာရန္၊ ဒီကမၻာၾကီးမွာ သစၥာတရားထြန္းကားရန္၊ လူသားတုိ႔၏ ဥာဏ္ရည္အဆင့္အတန္း မွီရန္ အေရးကို ေမွ်ာ္ေတြးကာ အထက္ပါစည္းကမ္း ၅ ခ်က္ကို ခ်မွတ္ခဲ့သည္။ လူသားမ်ားသည္ အေပ်ာ္ၾကဴးျခင္း, အလိုရမက္ၾကီးျခင္း, ေၾကာက္စိတ္မ်ားျခင္း တုိ႔ေၾကာင့္ မိမိတို႔ဘ၀ အတြက္ အားကုိးရာေတြကို စိတ္ကူးပံုးေဖၚျပီး ယံုၾကည္ကိုးကြယ္တတ္ၾကပါသည္။ စိတၱဇ အေတြးေတြကုိ ပံုေဖၚျပီး ယံုၾကည္ကုိးကြယ္လက္ခံေနသည္ကို ျမတ္ဗုဒၶက နွစ္သက္ေတာ္္မမူေပ၊ ထို႔ေၾကာင့္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မွန္လွ်င္ အထင္စြဲအာရံု ကုိးကြယ္မႈမ်ဳိးစံုကို စြန္႔လႊတ္ရမည္၊ အေတြးစြဲအလီလီ ယံုၾကည္မႈအရပ္ရပ္ကိုလည္း ပယ္စြန္႔ၾကရမည္။ ေထရ၀ါဒ ဗုဒၶဘာသာမူ (၅)ရပ္ ေထရ၀ါဒ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ စစ္စစ္ျဖစ္ေရးအတြက္ ဥပေဒသ မူၾကီး (၅)ရပ္ကုိ စံျပဳ သတ္မွတ္ ထားခဲ့ပါသည္။ ယံုၾကည္မႈသဒၶါတရားရွိရမည္။ ေစာင့္ထိန္းမႈ သီလရွိရမည္။ ေကာတုဟလ မဂၤလာကုိ မယံုၾကည္ရ။ ကံတရားကုိ ယံုၾကည္သူျဖစ္ရမည္။ သာသနာေတာ္ျပင္ပ၌ ကုိးကြယ္မႈကုိ မရွာမွီးရ - ဆုိေသာ ေထရ၀ါဒ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တို႔အတြက္ မူၾကီး (၅)ရပ္ကုိ အဂၢဳၤတၱရနိကာယ္ မွာ ခ်ျပေတာ္မူခဲ့ပါသည္။ (၁)ယံုၾကည္မူသဒၶါတရားရွိရမည္ -ဆိုသည္မွာ ဘုရား တရား သံဃာ ရတနာသံုးပါး တို႔၌ ဘုရားစစ္ ဘုရားမွန္ တရားစစ္ တရားမွန္ သံဃာစစ္ သံဃာမွန္ ျဖစ္ေၾကာင္း ယံုၾကည္လက္ခံတဲ့ စိတ္ရွိရမယ္လို႔ ဆုိလိုပါသည္။ (၂) ေစာင့္ထိန္းမူ သီလ ရွိရမည္ - ဆိုသည္မွာ ၀ါရိတၱ သီလ လို႔ေခၚတဲ့ ငါးပါး, ရွစ္ပါး သီလ နဲ႔ စာရိတၱ သီလလို႔ ေခၚတဲ့ လင္က်င့္၀တ္, မယားက်င့္၀တ္, ဆရာ့က်င့္၀တ္, တပည့္က်င့္၀တ္, မိဘ က်င့္၀တ္, သားသၼီး က်င့္၀တ္, အထက္လူၾကီးက်င့္၀တ္, ေအာက္လက္ငယ္သား က်င့္၀တ္- စသည့္ က်င့္၀တ္သီလ မ်ားႏွင့္ ျပည္စံုရမည္။ (၃) ေကာတုဟလမဂၤလာကို မယံုၾကည္ရ -ဆုိသည္မွာ အခ်ဳိ႔ေသာလူမ်ားသည္ “အိမ္ေျမာင္စုတ္ထုိးရင္… လာဘ္ေကာင္းတယ္” “ က်ီးကန္းလာနားရင္…. နိမိတ္မေကာင္းဘူး” ဆိုတဲ့ ေကာတုဟလမဂၤလာကို ယံုၾကည္လက္ခံၾကသည္။ ျမတ္ဗုဒၶက ဗုဒၶဘာသာ၀င္မွန္ရင္ ရက္ရာဇာ, ျပႆဒါး, က်ီးကန္းလာျခင္း, အိမ္ေျမာင္စုတ္ထုိးျခင္း, ေနၾကတ္, လၾကတ္- စသည္ ေကာင္းက်ဳိး ဆုိးက်ဳိး ရွိသည္မ်ားကို လက္မခံရန္။ (၄)ကံတရားကို ယံုၾကည္သူျဖစ္ရမည္ -ဆုိသည္မွာ အၾကင္မ်ဳိးေစ့ကို စိုက္ပ်ဳိး၏ ထုိအပင္ကုိ သာလွ်င္ ရိတ္္သိမ္းရ၏- ဆိုတဲ့ ဗုဒၶေဒသနာေတာ္ အတုိင္း ေကာင္းကံလုပ္ရင္ ေကာင္းက်ဳိးခံစားရ မေကာင္းကံလုပ္ရင္ မေကာင္းက်ိဳးခံစားရမယ္ဆုိတဲ့ သေဘာတရားကုိ ယံုၾကည္လက္ခံၾကရမယ္လုိ႔ဆုိလုိပါသည္။ (၅)သာသနာေတာ္ အျပင္ပ၌ ကုိးကြယ္မႈ ကို မရွာမွီးရ -ဆိုသည္မွာ လူမ်ားဟာ အေပ်ာ္ၾကဴးျခင္း အလုိၾကီးျခင္း ေၾကာက္စိတ္မ်ားျခင္း စုိးရိမ္စိတ္မ်ားျခင္းေတြေၾကာင့္ သာသနာေတာ္၏ ျပင္ပျဖစ္ေသာ နတ္ကုိးကြယ္ျခင္း၊ ဘုိးေတာ္/မယ္ေတာ္ ကုိးကြယ္ျခင္း၊ အင္း/အုိင္ လက္ဖြဲ႔ ေဗဒင္ မႏၱာန္ ကုိ အားထား ယံုၾကည္ျခင္း စေသာ သာသနာေတာ္ျပင္ပ ကုိးကြယ္ရာမ်ားကို မရွာမွီးရပါ။ ေထရ၀ါဒ ဗုဒၶဘာသာ ၀င္ စစ္စစ္ျဖစ္ဖုိ႔ အတြက္ ေထရ၀ါဒ ဗုဒၶဘာသာ မူ ၅ ခ်က္ကုိ ဦးထိပ္ ပန္ဆင္၍ ဗုဒၶ၀ါဒ သေဘာတရားျဖစ္ေသာ (ဆင္းရဲျခင္းမွ ခ်မ္းသာျခင္းသို႔၊)(မေကာင္းမႈမွ ေကာင္းမႈသို႔၊)(အေမွာင္မွ အလင္းသို႔၊)(မသိမႈမွ သိမႈသို႔၊) (ဒုကၡအတြင္းမွ ဒုကၡလြတ္ေျမာက္ရာသို႔) ေရာက္ေအာင္ အသိ အက်င့္ ဘက္စံုျမွင့္၍ ေထရ၀ါဒ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ ျဖစ္္ေအာင္ ၾကဳိးစားၾကပါစုိ႔…….။ ျမန္မာႏိုင္ငံရွိ ေထရ၀ါဒ ဗုဒၶဘာသာ ဂိုဏ္းႀကီး ၉-ဂိုဏ္း သုဓမၼာဂိုဏ္း။ ေရႊက်င္ဂိုဏ္း။ ဓမၼာႏုဓမၼ(မဟာဒြါရ)နိကာယဂိုဏ္း။ ဓမၼ၀ိနယာႏုေလာမ(မူလဒြါရ)ဂိုဏ္း။ အေနာက္ေခ်ာင္းဒြါရဂိုဏ္း။ ေ၀ဠဳ၀န္နိကာယဂိုဏ္း။ စတုဘုမၼိက မဟာသတိပ႒ာန္(ငွက္တြင္း)ဂိုဏ္း။ ဂဏ၀ိမုတ္(ကူးတို႔)ဂိုဏ္း။ ဓမၼယုတၱိနိကာယ(မဟာရင္)ဂိုဏ္းတို႔ျဖစ္ၾကသည္။

မွ်ေ၀ရန္ :