ဆင္းရဲသားရပ္ကြက္ တစ္ခုထဲ
အရွိန္နဲ႔ ေမာင္းဝင္လာခဲ့တယ္။ ရပ္ကြက္ရဲ႕ က်ဥ္းေျမာင္းတဲ့
လမ္းတစ္ေနရာအေရာက္ ေဆာ့ကစားေနတဲ့
ကေလးတစ္သိုက္ေၾကာင့္ ကားအ႐ွိန္ကို သူေလ်ာ့လိုက္တယ္။ လူအုပ္ကို
ကားေက်ာ္ျဖတ္ခ်ိန္မွာ ႐ုတ္တရက္ ကေလးတစ္ေယာက္က ကားကို အုတ္ခဲနဲ႔
လွမ္းပစ္လိုက္တယ္။ ကားပိုင္ရွင္သူေဌးဟာ ေဒါသတၾကီးနဲ႔ ကားေပၚကဆင္းျပီး
အုတ္ခဲနဲ႔ပစ္တဲ့ ကေလးရဲ႕ လည္ဂုတ္ကို ဖမ္းဆဲြလိုက္တယ္။
“မင္း ဘာလုပ္လိုက္တာလဲ ေျပာစမ္း?
ဘာျဖစ္လို႔ ဒီလိုလုပ္ရတာလဲ?
ဒီကား
ဘယ္ေလာက္တန္ဖိုးရွိတယ္ဆိုတာ မင္းမသိဘူးလား?
ဒီကားကို ျပင္ဖို႔
မင္းဘယ္ေလာက္တတ္ႏိုင္သလဲ?”
ေဒါသတၾကီးနဲ႔ ေအာ္ေငါက္ေနတဲ့ ကားပိုင္ရွင္ကို ၾကည့္ျပီး ကေလးငယ္က
” ကြ်န္ေတာ္မွားသြားပါတယ္ ခင္ဗ်ား.. အုတ္ခဲနဲ႔သာ ကြ်န္ေတာ္လွမ္းမပစ္ရင္
ကားေတြရပ္မေပးလို႔ အခုလို႔ လုပ္လိုက္ရတာပါ”
လို႔ ေတာင္းပန္တယ္။ ကေလးငယ္ကဆက္ျပီး…
“တြန္းလွည္းေပၚကေန ကြ်န္ေတာ့္အစ္ကို ျပဳတ္က်ျပီး ဒဏ္ရာရသြားပါတယ္။ အစ္ကို႔ကို
ကြ်န္ေတာ္ မ, မႏိုင္လို႔ အခုလို လုပ္လိုက္ရတာပါ” လို႔ အရည္လဲ့တဲ့ မ်က္လံုးနဲ႔
ေတာင္းပန္ေတာ့တယ္။
ကားပိုင္ရွင္သူေဌးဟာ ငိုမဲ့မဲ့ ကေလးငယ္ကို ၾကည့္ျပီး သနားသြားမိတယ္။
တြန္းလွည္းေပၚ ျပဳတ္က်ေနတဲ့ ဒုကၡိတ လူငယ္ကိုလည္း တြန္းလွည္းေပၚ ျပန္တင္ေပးျပီး
ဒဏ္ရာကို ပြတ္သပ္ေပးလိုက္တယ္။
“ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ဘုရားသခင္က သင့္ကို ေကာင္းခ်ီးေပးပါေစ” လို႔
တြန္းလွည္းတြန္းျပီး
ဆုေတာင္းထြက္သြားတဲ့ ကေလးငယ္ရဲ႕ ေနာက္ေက်ာကို ၾကည့္ျပီး ကားပိုင္ရွင္ဟာ
တစ္စံုတရာကို စဥ္းစားလိုက္မိတယ္။ ကားရွိရာဖက္ကို ေလးကန္စြာ ေလွ်ာက္လာျပီး
အုတ္ခဲမွန္ထားတဲ့ ေနရာကိုလည္း မျပင္ဘဲ ထားဖို႔ သူဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္။ ဒါမွ
ခ်ဳိင့္ေနတဲ့ ခဲမွန္ရာကို ၾကည့္ျပီး
“အသက္တစ္ေခ်ာင္းရဲ႕ ေျခလွမ္းဟာ အလွမ္းျမန္ေၾကာင္းကို ပတ္ဝန္းက်င္ကလူေတြ ခဲနဲ႔ပစ္ျပီး ကိုယ့္ကို အသိေပးမွ သတိထားမိတာမ်ဳိး မျဖစ္ရေအာင္” ခ်န္ထားလိုက္တယ္။
အလုပ္ေတြမ်ား၊ အားလပ္ခ်ိန္ေတြနည္းျပီး ပတ္ဝန္းက်င္က ကိုယ္ႏွစ္သက္တဲ့လူ၊
ကိုယ့္မိသားစုကို လွ်စ္လွ်ဴရွဴသလို ျဖစ္ေနျပီလား? ေဘးကေန တစ္ေယာက္ေယာက္က
ခဲနဲ႔ပစ္ျပီး သတိေပးမွ ကိုယ့္ကိုယ္ သတိထားမိတာမ်ဳိး မျဖစ္ပါေစနဲ႔။ ဘဝရဲ႕
အခ်ိန္ဟာ တိုတိုေလးပါ… မနက္ျဖန္ဘာျဖစ္မယ္ဆိုတာကို ၾကိဳတင္မသိႏိုင္ခင္
လက္ရွိအခ်ိန္မွာ ကိုယ့္ေဘးက လူေတြကို တန္ဖိုးထား ဂရုစိုက္လိုက္ပါ။
ဒီပုံျပင္ကုိ ဖတ္ျပီး သာဓက ရနူိင္ၾကပါေစ။ ကာရံငယ္
Post a Comment
သင္၏မွတ္ခ်က္ ေရးပါ။.....